Loos Juweliers is al sinds 1975 een bekende naam in Avenhorn en omstreken. Jos en Margo Loos namen in dat jaar een kleine juwelierszaak over in de Goorn. Inmiddels is de winkel gevestigd in Winkelcentrum Vijverhof in Avenhorn en is de dagelijkse leiding in handen van de drie dochters van Jos en Margo: Elise, Joyce en Mireille. Voel je welkom en wie weet tot snel!
Elise verteld hoe Jos het juweliersvak inrolde: Na zijn opleiding aan de horlogemakersvakschool kwam er toevallig een juwelierszaak in de Goorn te koop, inclusief woonhuis. Mijn ouders waren op dat moment juist op zoek naar woonruimte dus dat kwam heel goed uit! Vier dagen voor de oplevering zijn ze getrouwd. Leuk detail; mijn vader had zijn trouwpak aan bij de opening, haha! De winkel was destijds gevestigd in de garage van het woonhuis. Het was best klein, maar heel gezellig. Mijn ouders bouwden in korte tijd een brede klantenkring op.
Hoewel onze moeder geen ervaring had met het juweliersvak was het voor haar geen enkel probleem om in de winkel te staan en mensen te adviseren. Ze had al wel ervaring als coupeuse en had zodoende ook al in meerdere winkels gestaan. Je zou kunnen zeggen dat het haar tweede natuur was. Ze toonde altijd veel interesse in de klanten en hun wensen. Dat maakte haar tot een hele goede verkoopsters. Mama overleed onverwachts in 2007, een grote leegte achterlatend. Papa en wij bleven onze schouders eronder zetten, ook ter nagedachtenis aan mama. Na haar overlijden kwamen Joyce en ons broertje Pieter helpen in de winkel. Elise en Mireille waren er al langere tijd actief. Pieter kwam erbij als klokkenmaker en zaterdaghulp. Hij is niet gebleven want al van jongs af aan wilde hij politieagent worden en dat is uiteindelijk ook gelukt! Lange tijd hebben wij samen met Papa in de winkel gestaan tot hij in 2019 met pensioen ging. Toen het pensioen van Papa naderde hebben wij de koppen bij elkaar gestoken en in 2015 besloten er vol met z’n drieën voor te gaan! Het voelt eigenlijk helemaal niet als werken, het is gewoon zo leuk om te doen! En onderling vullen wij elkaar heel goed aan, we hebben bijna nooit woorden.
Over onze keuze voor het juweliersvak hebben wij nooit lang na hoeven denken. Van enige druk of stimulans vanuit onze ouders was ook geen sprake. Nee, ze hoefden niet bepaald hun best te doen ons te overtuigen, haha! We mochten kiezen wat we wilden. Maar wij vonden dit gewoon een fantastisch mooi vak. Het hielp wel mee dat we zo’n beetje in de winkel zijn opgegroeid natuurlijk. Ook Joyce is blij dat ze weer in de winkel staat; Ik heb nog lange tijd bij een opticien gewerkt maar dan dacht ik dikwijls met weemoed terug aan de gezelligheid in de juwelierszaak. Na het overlijden van mama was het hard nodig dat ik daar weer ging bijspringen en ik merkte al snel dat ik het toch wel heel fijn vond om daarmee verder te gaan. Wat wij hebben geleerd van onze ouders? Dat je niet bij de pakken neer moet gaan zitten en positief moet blijven. En dat het heel belangrijk is goed naar de wensen van de klant te luisteren. Er zit vaak emotionele waarde aan een sieraad en door je in te leven in het verhaal erachter kan je de mensen op passende wijze adviseren en begeleiden.